Bociany w Szkole Bierkowo

  Widzimy na gnieździe tylko czwórkę dzieci. Bocianiątka skierowane w jednym kierunku wypatrują swoich rodziców. Zapotrzebowanie na pokarm jest teraz tak duże, że zarówno Kleopatra i Ramzes muszą zdobywać jedzenie dla ciągle głodnych dzieci. 

  Wietrzny poranek! Kolejny dzień, gdzie mamy silny wiatr. Kleopatra przycupnęła przy swoich dzieciach, które wyglądają jakby były przyklejone do dna gniazda. Rozglądają się za Ramzesem, który wyleciał w poszukiwaniu jedzenia dla swojej gromadki.

  Jaki jestem już duży! Podpatrzyliśmy, jak jeden z młodych bocianków gimnastykował swoje skrzydła. Ukazał się na widok imponujący. Skrzydła bocianiego dziecka nie różnią się już wielkością od skrzydeł rodziców. Niedługo będą unosiły w przestworzach te wyglądające jeszcze nieporadnie maluchy!

  Wczoraj było bardzo wietrznie. Obserwowaliśmy jak wszystkie bocianki i Kleopatra siedziały na gnieździe, które lekko kołysało się. Rodzinka wypatrywała Ramzesa, który ma teraz pełny dziób roboty. Wykarmić taką gromadkę to nie lada wyzwanie!

  Jacy duzi! Bocianki to już duże dzieci. Kiedy tak siedzą obok Kleopatry trudno byłoby je rozróżnić gdyby nie czarne dzioby i nogi. Czarne upierzenie na skrzydłach przypomina dorosłe osobniki. Ale dalej wypatrują rodzica, który nakarmi i przypilnuje!

  Długie nogi bociana. Widzimy jak nasze bocianiątka nieporadnie poruszają się po gnieździe. Wydaje się, że długie nogi które są później wielkim atutem bociana teraz najwyraźniej stanowią wielką przeszkodę.

  Wczoraj wjał bardzo silny wiatr, który był kłopotliwy nie tylko dla nas ale również dla naszych bocianów. Zobaczyliśmy jak Kleopatra usiadła w gnieździe tak, by osłonić od wiatru swoje dzieci! Na pewno było im wtedy dużo cieplej.

  Jacy duzi! Każdego dnia bocianiątka są coraz większe! Na skrzydłach widzimy już pióra w kolorze czarnym, więc wyglądem przypominają swoich rodziców. W dalszym ciągu pieczę nad dziećmi sprawuje jeden rodzic, drugi w tym czasie poszukuje jedzenia. 

Gumka recepturka na szyi bocianiątka! Zauważyliśmy na kamerze, że jeden z pisklaków ma na szyi zieloną gumkę recepturkę. Zapewne rodzic przyniósł ją do gniazda myśląc, że jest dżdżownicą. Dlatego tak ważne jest, by zachować czystość i nie śmiecić! Bardzo dziękujemy za pomoc i interwencję z Zakładu Energetycznego. Gumka została zdjęta z malucha i już jest bezpieczny! Bardzo się cieszymy.

  Sen dobry na wszystko! Widzimy na gnieździe jak bocianiątka smacznie śpią. Pod czujnym okiem Kleopatry są bardzo bezpieczne. Nawet skrzeczenie sroki nie zakłóciło odpoczynku maluchów. Nawet Kleopatra dotknęła jedno dziecko delikatnie dziobem sprawdzając czy z nim wszystko jest ok. Pisklak się poruszył i uspokoił wzrok mamy.

  Drzemka razem z dziećmi, Kleopatra ułożyła się koło piskląt i przymknęła oczy. Zapewne jest to tylko krótka drzemka. Korzystając z faktu, że wszystkie dzieci śpią to i ona odpoczywa.

  Obserwujemy jak Ramzes z dumą prezentuje Kleopatrze swoją zdobycz. Duży pukiel trawy przyniesiony w dziobie został starannie  porozkładany między bocianiątka. Takie dokładanie suchej wyściółki pozwala utrzymać czystość i suchość w gnieździe. Rodzice dbają o swoje dzieci aż miło popatrzeć.

  Maluchy we wszystkim naśladują rodzica! Widzimy jak bocianiątka z uwagą przyglądają się swoim rodzicom, którzy gestami pokazują wszystkie potrzebne do życia zachowania. Obserwowaliśmy czyszczenie piór. Kleopatra gładziła, poprawiała dziobem pióra i zaraz maluch zaczęły wykonywać te same gesty. Nauka to podstawa!

  Nie ma jak u mamy! Na dworze siąpi deszcz, jest bardzo potrzebny bo susza doskwiera rolnikom i zwierzętom. Widzimy jak bocianiaki próbują schować się pod skrzydła mamy. Z trudem skrywają część swojego ciała pod piórami ogona. Są już zbyt duże, by wszystkie ochronić. Dla jednego pisklaka tego najmniejszego nie starczyło miejsca. Zdziwiony czeka na stosowną okazję, by też się schować. A deszczyk jednostajnie pada!

  Śpimy, jemy i rośniemy! Miło jest patrzeć, jak nasze małe bocianiątka szybko rosną i już wcale nie są takie małe. To znaczy, że rodzice dobrze się nimi zajmują. Systematycznie wymieniają się w poszukiwaniu pokarmu. Przylatujący do gniazda rodzic jest czule witany nie tylko przez partnera ale również przez dzieci, które wyginają do tyłu szyję i mówią - dziękujemy

  Głowa zbyt ciężka, czy szyja zbyt długa? Pisklęta smacznie śpią, bezwładnie leżą w środku gniazda. Od czasu do czasu mocno się ożywiają słysząc przylatującego rodzica. To znak, że przyfrunęło jedzenie. Zaraz po posiłku bocianki znowu się kładą jakby szyja była za długa, a głowa za ciężka.

  Słoneczko dobre na wszystko! Widzimy jak pisklęta wygrzewają się w promieniach Słońca. Kleopatra bacznie pilnuje i obserwuje swoje dzieci. A te nieświadome niczego śpią i leniuchują.